Zwykły...
Niezwykły....
Człowiek Święty. Myślą i mową zadziwiał wszystkich.
Chociaż jak my wszyscy ludzie...Inni.
On nie patrzył na nasze błędy. Zawsze uśmiechnięty...
Zaczynał już jako chłopiec zdolny, wysportowany
Mający cel w życiu...
Lecz Śmierć najbliższych przeżywał.
Nie było Mu łatwo.
Zwykły...
Niezwykły...
Kochał każdą osobę .Bez wyjątków.
Spotykał się z różnymi ludźmi na Pielgrzymkach,
Podróżował daleko.
Odwiedził wszystkie zamieszkane kontynenty....
Nawet te, gdzie żaden Papież nie postawił tam stopy.
Zwykły...
Niezwykły...
Był mądrym nauczycielem,
Słuchali Go wszyscy na całym świecie,
Dzieci, młodzież, dorośli.
Kochany przez ludzi. To oni dodawali Mu energii.
Dzięki nam miał zawsze uśmiech na twarzy,
Bo wiedział, że my Go kochamy.
Zwykły...
Niezwykły...
Człowiek Święty,
Myślą i mową zadziwiał wszystkich.
Chociaż jak my wszyscy ludzie
Inni.. On nie patrzył na nasze błędy.
Teraz to my musimy brać przykład
Z naszego Kochanego i zawsze żywego Papieża.
Zwykle...
Niezwykle....
Będzie zapamiętany
W naszych sercach na długo....
Tak, jak On zapamiętał nas.
Kiedy my będziemy wspominać, tęsknić za Nim...
Nie bójmy się...Nie lękajmy,
Musimy pamiętać, że On jest i zawsze będzie obok nas.
Choć wszystko przemija,
Pamięć jest wieczna jak i miłość
Która zostaje w nas.
Tak po prostu zwykłych, niezwykłych
Nasz Ojciec... Kochał nas!

Joanna Bernacka, kl. IID, Gimnazjum Nr 1 w Trzebnicy
Katecheta p. mgr Monika Budziak - Mielnik

Janie Pawle II
Rodaku ukochany,
Świętym po śmierci nazwany.
A za życia?
Ojcem,
Przewodnikiem
Narzędziem w rękach Boga.
Wiarę w nas umacniałeś,
Nadziei uczyłeś,
Miłość życiem ukazałeś.
I nagle Ciebie tu nie ma....
Spełniony w Nadziei....
Odszedłeś....

Julia Chudzik, kl. II Publiczne Gimnazjum nr 2 w ZS nr 1
z Oddziałami Sportowymi w Brzegu
Katecheta p. mgr Mariola Mesjasz Walas

"Wujkiem" Go zwali przyjaciele
Dla każdego czasu miał zawsze wiele.
Zarażał pogodą ducha
I śmiał się od ucha do ucha.

Przyciągał do siebie szczerością i mądrością,
Dyskutował o wszystkim z wielką łatwością.
Był wykładowcą na Uniwersytecie w Lublinie,
Studenci słuchali Go nadzwyczaj pilnie.

Chodził chętnie po górskich szlakach
Rozmyślając przy tym o duszy ludzkiej.
Tworzył poezję i sztuki teatralne
Każdy cenił Jego walory intelektualne.

Był niezwykle skromny, skupiony
I został w końcu błogosławionym.
Jan Paweł II to Papież wyjątkowy
Stał się już naszym bohaterem Narodowym.

Marcelina Bronowicka, kl. IIIF, Gimnazjum w Świętej Katarzynie
Katecheta p. mgr Maria Mazur

Na tej uliczce, za rogiem
Wszyscy się spotykają.
Przy Kościele, przy dróżce
Modlitwy odmawiają.

W ich rękach różańce widnieją,
Serca napełnione nadzieją.

Wszyscy dobrze wiemy
Kim był Jan Paweł II
I doskonale rozumiemy Jego zasługi.
Nie dziwi nas fakt,
Że Kanonizacji nadszedł czas.
Papież nie był nam obcy,
Pomijając fakt,
Że był niezmiernie pomocny.
Wszystkim nam błogosławi
Zawsze będzie już z nami.
My Go bardzo Kochamy,
Za drugiego Ojca naszego mamy.
Jego Ciało w Watykanie się znajduje.
A serce?
Ciepłe, wielkie do każdego "pasuje"

Więc zbierzemy się razem
W ten cudowny dzień.
Nie chowajmy naszej Miłości w cień.
Więc głowy dla Niego nisko schylmy
I świętym Go uczyńmy!

Aleksandra Smoleń, kl. IB , Gimnazjum w ZS w Domaniowie
Katecheta p. mgr Renata Kożak

Gdy gwiazdy na niebie się iskrzą
On pośród tych gwiazd na niebie czuwa.
O brzasku porannym niczym rosa na liściach
Pozostawia dobroć swą w naszych duszach.
Dla mnie On światłem, co mrok pokona,
Dla mnie On wolnością od świata szarego.
Gdy zbłądzę, gdy się potknę
On pomocną dłoń mi poda.
Dla mnie zawsze drogowskazem
Na tej życia trudnej drodze.
Jednym węzłem łączył ludzi,
Gdy solidarności dawał znak.
Tyle zrobił, tyle przeżył,
Tyle za Nim poszło dusz.
Smutek spalił, żal wygonił
W ludzkich sercach rany zagoił.
Dla mnie wszystkim był i wciąż zostanie.
Nawet teraz, gdy ręce ku górze wznoszę
I Modlitwę do Niego zaczynam.
On w niebie święty, czuwa nad spokojem.
Jeden człowiek wiele serc.

Weronika BIHL, kl. II F, Gimnazjum Nr 1 we Wrocławiu
Katecheta p. mgr Bożena DRAB

Przyjacielu młodych,

Pasterzu Bokiej trzody.

Następco klucznika Nieba,

Apostole naszego wieku!

Dziękujemy za Twoje serce,

Pogodny uśmiech i wytrwałe ręce,

Za Twoją naukę piękną,

Postawę chwalebną...

Anna RYGIELSKA, kl.1Ag, Gimnazjum Dwujęzyczne nr 10 w ZSO we Wrocławiu
Katecheta s. Bożena Nowakowska

Z pozoru zwyczajny,

A jednak niezwykły.

Zwykły ksiądz, który

Miał niezwykłe serce.

Serce, które pokochało

Wszystkich ludzi.

To właśnie On przyszedł

Na świat na naszej

Polskiej Ziemi.

Był dla nas darem

Podarowanym nam od Boga.

Okazał się wyjątkowy

Dla całego świata.

Był pielgrzymem, którego droga

zaprowadziła do nieba.

Był, jest i będzie

Cały dla Boga i wszystko co Jego

należeć będzie do Niego.

Potwierdził to słowami

Totus Tubus – Cały Twój.

Temu człowiekowi było na imię

Karol Wojtyła.

Natalia JUŚKIEWICZ, kl.1A Gimnazjum w ZS w Krośnicach
Katecheta p mgr Anna KARPIŃSKA

Janie Pawle, Tyś Ojcem nas Polaków,

tyle coś górskich przemierzył szlaków,

ile w umysłach naszych zapełnił braków,

daj nam siły i pewności, by żyć w Bożej życzliwości.

Ty w mym życiu jesteś jak księga,

Którą chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze raz,

Dająca coś innego każdemu z nas.

Ty jesteś dla mnie najlepszym Przyjacielem,

Przewodnikiem na duchowej drodze

I Kimś szczególnym, kogo nie można określić słowami.

Ojcze Święty ty w swych przemowach

Nie mówiłeś o przeszkodach.

Dawałeś nam nadzieję,

Która problemy niczym halny rozwieje.

Choć brakuje Ojca Świętego wśród nas,

Który kochał bez wyjątków wszystkich ludzi,

Pamiętajmy jak na duchu wspierał nas....

Damian SIÓDMAK, kl. II, Zespół Szkół w Łozinie
Katecheta p mgr Piotr Ćwikliński

Jan Paweł II zawsze kochany

i w naszych oczach zawsze pozytywnie widziany.

Zawsze nam dawał jak najwięcej pomocy

i nigdy się Mu nie kończyła siła mocy.

Nigdy nie przestawał nas kochać

i z radością słuchać.

Uczył się wielu języków przez sporo lat

by móc lepiej rozumieć ten świat.

Kochał po górach chodzić

i ludzi godzić.

Przebaczył temu, który go zranił

i nawet w jego obronie się stawił.

O tym wie chyba każdy,

że Jan Paweł II jest dla nas ważny.

Natalia OSIECKA, kl. IF, Gimnazjum w Świętej Katarzynie
Katecheta p. mgr Maria Mazur

Papież Polak, wielki człowiek
Tyle ludzi było w żałobie,
Kiedy umarł Ojciec Święty.

Gdy do nieba został wzięty.
Kiedy umarł Dzwon Zygmunta wybrzmiewał w Krakowie
I każdy z nas zapewne od dawna już to wie.

Kim był dla mnie? Kim jest teraz? I Kim zawsze będzie?
Częsty temat i pytanie zadawane wszędzie.

Był człowiekiem szanowanym
I przez dzieci bardzo lubianym.

Jest moim autorytetem,
Dla wielu ludzi przykładem.

Był już beatyfikowany, a do kanonizacji już niedługo czekamy.

My, rodacy już od dawna na to czekamy, gdyż był On wiernym Boga sługą.

Chociaż umarł, jest wśród nas.

Bo takie było, jest i zawsze będzie moje przekonanie:
Zawsze człowiek, zawsze Polak,
A osiągnął tak wiele.
Teraz się Modlę i zwracam do Niego,
Może będzie moim ŚWIĘTYM PRZYJACIELEM.

Magdalena SZADEJKO, kl. II F, Gimnazjum nr 1 we Wrocławiu
Katecheta p. mgr Bożena Drab

Przez większość życia prowadził i w swojej opiece trzymał mnie.

Wiele razy Jego słowo podnosiło mnie na duchu dawało wiele do myślenia.

Pomagało zrozumieć postępowanie ludzi, którzy wiele dla mnie znaczą.

Jego postawa była dla mnie jak drogowskaz,

gdy nie wiedziałam co zrobić lub powiedzieć,

zawsze w Jego słowach mogłam odszukać odpowiedź.

Była to wielka osoba,

Która na zawsze pozostanie w mej pamięci.

Na zawsze będzie w moim sercu.

O Kim mowa?

O wielkim człowieku, jakim był Jan Paweł II .

Monika Nawrot, kl. III D, Gimnazjum nr 9 we Wrocławiu
Katecheta Ludwika Jagodzińska

Mówił
O tym, co ważne
Jak kochać i wybaczać

Niósł Ewangelię
Dużym i Małym

Każdego wysłuchał
Dobrej rady udzielił

Każdego rozumiał
Miłością obdarzył

Walczył codziennie
By Pokój był na świecie

Wspierał, pomagał i dawał nadzieję

„Ducha nie gaście"
„Budujcie człowieka wewnętrznego"

Życzył Starszym i Młodszym...

Karolina PICH, kl. II , Publiczne Gimnazjum w ZS nr 1 z Oddziałami Sportowymi w Brzegu
Katecheta p. mgr Mariola Mesjasz Walas

Kochany Ojcze Święty
Ty jesteś dla mnie niepojęty.
Nikogo nie odtrącałeś,
Tylko wszystkich przyjmowałeś.

Nawet, gdy Cię zraniono,
Przyjąłeś to z pokorą,
Wybaczając swojemu oprawcy,
Pokazałeś siłę nauczania naszego Zbawcy.

Krajów wiele zwiedziłeś,
Podróży dużo odbyłeś,
Wszystkim pomagałeś,
Msze święte odprawiałeś.

Czciły Cię wszystkie narody,
Pochylały przed Tobą swoje głowy.
Miałeś w sobie dar wielki,
Uzdrawiałeś ludzi z udręki.

Dałeś nam wszystkim nadzieję, pokazałeś jak iść przez życie,
Niosąc pomoc i miłość wszystkiemu,
Co żyję na świecie

Weronika Gaczyńska, kl. I Zespół Szkół w Czeszowie
Katecheta p. mgr Paulina Muszyńska

Kochany Ojciec Święty
W swej trosce niepojęty
By ludzie się kochali
I zawsze szanowali

By dobroć była z nami
Chodziłeś miedzy nami
W najdalszy kraniec świata
Gdzie ptak jedynie wzlata

Niosłeś światło i nadzieję
Oraz nieszczęść ukojenie
Jesteś dla mnie jak pochodnia
Co mroków sięga do dna...

Laura Szlęzak, klasa IIIC, Publiczne Gimnazjum w Wilczycach
Katecheta p. mgr Grażyna Pleśniak

Dzięki Tobie pokonuję życia zakręty.
Twoja miłość daje mi nadzieję,
że nie ważne co się w życiu dzieje.
Dzięki Tobie wiem, że
Wiara zaprowadzi mnie do Boga,
a wtedy minie wszelka trwoga.
Chcę się od ciebie uczyć tej miłości,
bym była posłuszna Panu na wysokości!
Potrafiłeś przebaczyć każdemu,
nawet najbardziej zagubionemu.
Wszystkie Twe czyny zmieniały świat tak,
aby każdy człowiek żył jak z bratem brat.
Choć ciebie już z nami nie ma
pozostał ślad miłości Twej.
I tak jak za życie – wszystkich w opiece swej miej.

Martyna Bratko, kl. III c, Gimnazjum w Kostomłotach.
Katecheta: Lilla Staworowska

Osoba znana, bardzo wybitna,
kanonizację już ma w swej dłoni.
Czy wiesz, kim jest ta postać zaszczytna?
To Karol Wojtyła – papież z Polonii.
Jan Paweł II – to imię jego,
które uwielbia każdy na świecie.
Lubił wycieczki po naszych Tatrach
i kochał "Barkę" – dobrze to wiecie!
Słynne są jego Kremówki Papieskie.
Podróż traktował jako przygodę,
a dla ojczyzny z tęsknoty wielkiej
napisał „Do sosny polskiej" odę.
Uwielbiał teatr i polską młodzież.
Jego osoba w pamięci zostanie.
Zmarł w dwutysięcznym piątym roku
Drugiego kwietnia, wieczorem. W Watykanie
Lecz kto nad swoją ojczyzną czuwa
i świętą ręką nas wszystkich broni?
Ja wam odpowiem na to pytanie:
To Karol Wojtyła – papież z Polonii.

Dominik Mazurkiewicz, kl II, Gimnazjum w Zespole Szkół i Przedszkola w Krośnicach.
Katecheta: Anna Karpińska

Ojcze Święty,
Spoglądam w niebo widzę chmury. Wiem, ze na mnie patrzysz.
Tak zaczyna się nasza bez słów rozmowa.
Zastanawiam się, jak żyć?
Ty wiesz. Skromnie, blisko ludzi i Boga.
Zastanawiam się, komu wierzyć w tym zagmatwanym świecie?
Ty wiesz. Maryi.
Zastanawiam się, kim mam być w przyszłości?
Ty wiesz. Człowiekiem, który mimo swoich niedoskonałości do doskonałości dąży.
Zastanawiam się, co jest najważniejsze w życiu?
Ty wiesz. Miłość
Zastanawiam się, w którą stronę podążyć?
Ty wiesz. Za głosem sumienia – wieczność czeka.
Zastanawiam się, jak rozmawiać z ludźmi?
Ty wiesz. Cieplni, cierpliwie, radośnie.
Ty mnie uczysz, jak ważny jest każdy człowiek.
Ja wiem, że na mnie patrzysz. Radośnie pokazujesz, jak żyć.
Jesteś dla mnie jak przyjaciel, co dobrej rady udzieli, a gdy trzeba trafną reprymendą strzeli.
Jesteś Pielgrzymem Nadziei – co serce ma na lepsze zmieni.
Jesteś drogowskazem, co służy radą, a nie zakazem.
Ty uczysz mnie wybaczać i z obronnej drogi nie zbaczać.
Kochany Ojcze Święty, dziękuję Ci za twe świadectwo.
Oddaję cześć i proszę o Błogosławieństwo,
Bym miała siłę przeciwstawiać się przeciwnościom.
Kroczyć właściwą drogą, co prowadzi do Boga.

Beata Gryga, kl. III d, Gimnazjum nr 9 we Wrocławiu.
Katecheta: Ludwika Jagodzińska

Jak biały ptak unoszący się
Nad bezbrzeżnym morzem grzechów
Dnia codziennego...
Poświęciłeś swe bezcenne życie
Nawracaniu człowieka każdego.

Po stracie bliskich
Nie ogarnęła Cie trwoga,
Tylko dalej szedłeś
Śladami swego Boga.

Jak ty, podejmę walkę,
Walkę z samym sobą,
Próbując wybaczyć winy
Swym prześladowcom i wrogom...

By we wszystkim małym
Widzieć samego Jezusa
I wzorować się w wielkości
Samego Chrystusa.

Pielgrzymowałeś, słuchałeś, nauczałeś,
Prosiłeś, pomagałeś...
Przeminąłeś dla wielu z nas niepojęty,
Zostaniesz jednak z nami,
teraz jako święty.

Maurycy Binduga, kl. II f, Gimnazjum w Świętej Katarzynie.
Katecheta: Maria Mazur

Szukałam nadziei przez długi czas,
Odnalazłam ją w Tobie,
W samej sobie twój obraz
Na znak twej twarzy,
Uwiłam gniazdo ufności i zdarzeń
Przez ciebie uczona pokory, miłości
Inaczej patrzę, inaczej czuję
Walczę ze słabościami
Twych słów wartość miłuję
Chcę w ślad za tobą podążać,
Klęczeć tam, gdzie Ty,
Upadać i wstawać,
Wierzyć i się nie poddawać.
Czuję tę siłę, czuję tą moc
Tak jak wędrowiec czuję wodę dotykającą jego ust
Stałeś wśród tych, co na kolanach,
Stać też chcę, się nie poddawać
Trwać w misji twego życia,
Iść przez mrok, nie dawać wiary, że się nie da,
Wynosić Twój głos ponad podziały
Szanować i nie być zuchwałą
Wierzyć w osoby mi obce
Pomagać i nie prosić nic w zamian,
Być pośrednikiem
Między ludźmi a twoim życiem!

W dedykacji dla błogosławionego Jana Pawła II
Weronika Masajada, kl. III b, Publiczne Gimnazjum nr 1 w Brzegu

Kochany Ojcze Święty, w swej mądrości wprost niepojęty
Jam człowiek młody, niedoskonały – Jak żyć w Jezusie i być wytrwałym?

Tyś światłem przemian, nadziei, miłości.
Postacią dobrą, pełna wartości.
Dałeś wskazówki, jak dobrym być,
Jak pracować, kochać i godnie żyć.

Jesteś wzorem świętości, człowieka, kapłana,
Wielką skarbnicą mądrości i nauczania.
Oddałeś się w opiekę Świętej Maryi
Chciałeś by ludzie także jej zawierzyli.

Nakazałeś by brat szanował brata!
Bo od młodych ludzi zależy przyszłość świata.
Sam kochałeś wszystkich, jak dobry Ojciec – przebaczałeś
Głęboką wiarą Ewangelii sens roztaczałeś.

Dla mnie – przykładem Twoje życie
Wskazówką Twoje słowa
Jesteś tak prosty w przekazie, jak ojczysta mowa.

Natalia Hupało, kl. III b, Gimnazjum w Zespole Szkolno – Przedszkolnym w Ligocie Książęcej
Katecheta: ks. Daniel Baranowski

Jan Paweł II- jakie skojarzenia się nam nasuwają?
Papież Polak, którego wszyscy ludzie kochają
Człowiek, który miał serce do dzieci i młodzieży
Człowiek, dzięki któremu wielu ludzi w Boga wierzy
Człowiek, który wybaczał najgrzeszniejszym grzechy
Człowiek, który każdemu niósł słowa pociechy
Człowiek, który kochał wszystkich ludzi świata
Człowiek, który w każdym widział nie wroga, lecz brata
Człowiek, który wierzył, że ludzie nie są podli
Człowiek, który miłował Maryję, wciąż się do niej modlił
Człowiek, który nie znał zazdrości, nienawiści, gniewu
Człowiek, który tak wierzył w Boga, że uzdrawiał dzięki Niemu
Człowiek, który wiernych Zycie cenił ponad swoje
Człowiek, który mówił „nasze", ale nigdy „moje"
Człowiek, po którego odejściu każdy chodził wzruszony
Człowiek niedługo Święty, już Błogosławiony
Człowiek, który do ostatniej chwili był razem z nami
Janie Pawle II – bardzo Cię kochamy!

Malwina Zapała, kl. I Ag, Gimnazjum Dwujęzyczne nr 10 we Wrocławiu
Katecheta s. Bożena Nowakowska

Byłam mała jak Ty żyłeś,
lecz pamiętam Twoją śmierć,
gdy do nieba odchodziłeś,
gdyś ostatnie słowa rzekł.

Wiem, że jesteś teraz w niebie.
Ja tam także pragnę być,
chcę więc naśladować Ciebie
i tak godnie, jak Ty żyć.

"Ojcze Nasz, któryś jest w niebie..."
Tymi słowami modli się cała Polska do Ciebie.
Modlą się duzi i mali
i nawet Ci, którzy Cię nie znali

Twoje słowa, niestrudzony Ojcze Święty,
obiegają świat niemały i wartko płyną przez kontynent cały.
naśladować je pragniemy szczerze,
aby jak Ty tkwić głęboko w wierze.

Magdalena Bednarz kl. I Gimnazjum w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Domaniowie
Katecheta: Dorota Matyjewicz

W starym mieście – Wadowice,

mieszkał Karol i jego rodzice.

Gdy Lolek miał 9 lat,
Bóg zabrał mu matke na tamten świat.

Uczył się pilnie, modlił gorliwie,
no i w teatrze grał zaciekliwie.

Jako studencik jadał kremówki,
i bardzo lubił górskie wędrówki.

W kamieniołomach w wojnę pracował,
okrutnym zimnem się nie przejmował.

Choć stracił brata i ojca swego,
pragnął być księdzem mimo wszystkiego.

Mimo, że czasy mu nie sprzyjały,
pnie się do góry Karol wspaniały.

Gdy kardynałów na konklawe wzywano,
z małego kraju Wojtyłę wybrano.

Przemierzył ziemię prawię całą,
niosąc nam miłość i pokój z wiarą.

Wszyscy na świecie już się radują,
i Jana Pawła II świętym szykują!

Konrad Kurzawa, kl. I a Publiczne Gimnazjum w Wilkowie
Katecheta: Agata Brycka

Czym dla mnie jesteś?

Jesteś światłem,
które rozjaśnia najciemniejsze mroki grzechu
Jesteś gwiazdą,
która prowadzi do Pana jak dwa tysiące lat temu

Czym dla mnie jesteś?

Jesteś źródłem,
z którego zawsze pragnę czerpać wodę
tę wodę,
która gasi pragnienie prawdy płynącej od Boga

Czym dla mnie jesteś?

Jesteś ogniem,
który rozpala zziębnięte ludzkie serce
Jesteś miłością,
której dawałeś od siebie najwięcej

Czym dla mnie jesteś?

Jesteś nadzieją,
dodajesz otuchy, choć już Ciebie z nami nie ma
Jesteś natchnieniem,
dziś już wiem, że te słowa płyną prosto z serca

Lecz teraz nie ma tutaj Ciebie
Teraz nieustannie, wszędzie szukam Ciebie

Tylko gdzie Cię szukać?
Wiem, że nie w niebiesiach
spokojnym okiem
spoglądasz na mnie
Więc co wieczór w niebo patrzę
Może kiedyś Cię zobaczę,
może kiedyś będzie nam dane
W Ogrodach przechadzać się z Panem

Katarzyna Sudzik, kl. III a, Gimnazjum w Zespole Szkół i Przedszkola w Krośnicach.
Katecheta: Anna Karpińska

Mała łódź, barka
Obejrzyj drugi brzeg
Nie płyń!
Zaczekaj...
Smutne postacie
Idą za nami
Na mały, drewniany
pokład
Zapraszam ich, ale
zaczekamy na
Przewoźnika

Ciemna, mętna woda
Podwodne, złe stworzenia
Nie lękaj się!
On stoi ze
Świecą,
światłem, darem Boga
Oto płonie cud.

Odwrócona klepsydra
Podróż się rozpoczyna
Lud spragniony
zdrowiej, świętej
Wody, wraca do
Ojca i nie odjedzie.

czekaj tylko
na zagubionych
Przewoźniku!

A ty, przyjacielu
popatrz na śnieg
spójrz na liście
powąchaj kwiaty
wejdź na górę
krocz za krokami
Przewoźnika
odetchnij i żyj
Ze Zbawicielem...

On żyje i jest
W sercach.

Pozostawiam barkę!
Na niczyim umarłym
brzegu,
Wyruszam w podróż
Z Panem, tak jak on
Wspaniały człowiek
Przewoźnik
Wojtyła
Błogosławiony
Jan Paweł II.

Katarzyna Czuczwara, kl. II b, Zespół Gimnazjalno – Szkolny w Domaszowicach
Katecheta: Halina Nieśpiałowska

Czemu jesteś tama smutna?
Czemu świat zamyka okna?
Czemu wszyscy płaczą mamo?
Siostro, powiedz co się stało?

Tyle świateł zapalonych,
Tyle głów przez deszcz zmoczonych,
Stoją, patrzą, coś ich nęka?
Mamo! Nie płacz! To udręka,
W nich nadzieja pochłonięta...

Nie rozumiem co się dzieje?
Siostro złap iskry nadzieję!
Powiedz światu co chcą wiedzieć,
Powiedz, że jest lepiej w niebie!
Powiedz proszę, niech nie płaczą...

Wytłumaczcie mi powoli,
Co On zrobił, że Go boli?
Sprawiedliwy Papież Wielki!
Kończy te okropne męki
To podobne wieczne życie?
Czemu więc się nie cieszycie?

Tylko czemu on akurat?
Ten, co dokonywał cuda,
Ten co milion serc poruszał?
Jego piękna, czysta, dusza!

Mamo, czy to uśmiech na twej twarzy?
Już rozumiesz co to znaczy?
Przekonałam Cię naprawdę?
Uwierz to nie było łatwe

Nie wiem czy ja coś rozumiem?
Wiem co czuję, gdy coś mówię,
Moje słowa maja wartość,
Odbijają prawdy jasność...

Człowiek wielki świat nawrócił,
Nic mu życia już nie zwrócić...

Kamila Dargiewicz, kl. III TL Zespół Szkół Mechanicznych w Namysłowie.
Katecheta: Jadwiga Jedynak